عاشق ترین عاشق فرزند ؛ هست مادر                   زخارو پای فرزند ؛چه بیمناکست ؛ مادر

به گاه بیماریم بود ؛ بیمارتر ازمن                  چه شبها را ؛ بر بسترم بیدار بود ؛مادر

چه روزها ؛ شبها ؛می سوختم ؛ در تب                    هم او بود بیدار وبادبزن دردست ؛ مادر

خواب رفتم ؛ در یک شب بیماری او                    عجب دارم ؛زین بیمهری وآن ؛ مهرمادر

چه بی مانند است ؛این گوهر بس  تابناک                 چرا قدر نشناسد فرزند ؟تا که هست ؛ مادر

تا که او بود ؛ وجودش از یاد می رفت                   لیک اکنون است ؛  در رویا ؛  دیدار مادر

همه  خاطراتش ؛ وان شیرین قصه هایش                    هنوزخاطرم شیرینست از؛ خاطرات مادر

دعایم همیشه در نماز ؛ این آیست ازقرآن                  که “رب ارحمهما کما ربیانی صغیرا” بابا و؛ مادر  

یاد دارم شبی تاریک بود و؛ترس کودکانه                  چو فریاد م شنید ؛ چنان جست از جای ؛ مادر

چنان آسیمه گشت ؛سراسیمه سر از پای                   در و دیوار نشناخت ؛مصدوم  گشت ؛ مادر

هنوز عطر چادر نمازش ؛ در مشامم                   چه پایدار است ؛عطر عشق فرزند و ؛ مادر

هنوز تسبیحش را ؛که از خاک حسین است                      همی بویم ؛عطرخون حسین است  و ؛ عشق مادر

ولی افسوس اینک مزاری و ؛ فرزند                     سنگ قبری و ؛ نبشته برآن ؛ نام مادر

خداوندا ؛ تو او را ؛راضیش فرمای ؛ازمن                       که او سلطان قلبم بود و هست ؛ مادر

 وجود مادران را ؛قدر بشناسیم تا هستند                        پیروزا؛ غم چه سود ؛ که دیگر نیست ؛ مادر  

نویسنده : پیروز کاشانی