نتیجه ای اخروی هر کاری برای کسانی که به آخرت یقین دارند مهمترین مقصود است .  درآنصورت تمامی تلاشها  رنگ و بوئی خدائی پیدا می کند.

لذا نه تنها سخت ترین کارها را آسان ، بلکه شیرین و لذت بخش می نماید .   و همه می دانیم که لذتهای معنوی قابل مقایسه با لذتهای مادی نیستند.

شاهد این مدعی را می توان از کسانی که به حج تمتع بخصوص در سالهای قدیم مشرف شده اند شنید

که چه لذت بخش است گرمای سوزان صحرای عرفات و منی و چه شیرین است عبادتها در میان ازدحام داغ

طواف کنندگان به گرد خانه کعبه !

ای بادیه هجران ، تا عشق حرم باشد                       عشاق نیاندیشند از خار مغیلانت

مغیلان چیست؟ تا حاجی عنان از کعبه برچیند!          خسک در راه مشتاقان بساط پرنیان باشد!

( سعدی- علیه الرحمه )

یا رب این کعبه مقصود تماشاگه کیست ؟                 که مغیلان طریقش گل و نسرین من است

( حافظ – علیه الرحمه )

چرا دور را بنگریم ؟ به اطراف خود بنگریم و ببینیم چه کعبه ها در نزدیکی ماست و چه چشمه های سرشار از آب زمزم در اطراف خود داریم و تشنه لبان میگردیم !!

آیا لذت معنوی خوشحال نمودن یک یتیم ، قابل مقایسه با لذت مادی خوردن لذیذترین غذاها ونوشیدنیها(ی مورد علاقه شما ) هست ؟

آیا لذتی که از خوشبخت نمودن دو جوان مستمند ،  نصیب آدمی می شود ، قابل مقایسه با لذت داشتن یک جواهر گرانبها هست ؟

آیا تا کنون به احساس خفت بار پوچی در زندگی دچار شده اید ؟

این احساس زمانی به مغز همه ما خطور می نماید ، که راستی آنگاه که مرگ فرا رسد ! چگونه  از این همه مالهای دنیا که عمری برای کسب آنها  رنج بسیاری را تحمل کرده ایم دل بکنیم !؟

آیا احساس لذت بخش مفید بودن در زندگی  ،   قابل مقایسه با لذت ثروتی است که نفعی از آن به هیچ کس نمی رساند ؟

با آمدن مرگ مالک ،  تمام مالکیت این  همه اموال متعلق به این جسد بیجان ؛ از او  سلب می شود !؟؟   و بدون هیچ خاصییتی برای آخرت مالک خود ، وبال مالک است  و بکام وارثان !! که  در آخرت ذره ای از بار گناهان او را نمی توانند از دوش او بردارند !!؟؟

امیدواریم که این بحث ، موجب سوء تفاهم در مبحث  ارث و وارث نگردد .   زیرا ماترک متوفی   پس از کسر دیون وآنچه او وصییت نموده است ، بی شک حلال ترین مال برای وراث است   ،    بخصوص اگروجوه شرعیه آن نیز اداء شده باشد .

اما بحث در مورد مالی است  که هم در دنیا  و هم در آخرت ،  بجای راحت جسم وجان ،  وزر و  وبال مالک است .  در مقایسه با مالی  که بذری است برای کشتزاردنیا  و برداشت محصول آن برای  آخرت ، که هم در دنیا راحت جسم وجان است و هم درآخرت راحت روح و جان .

الدنیا مزرعة للاخره

” دنیا کشتزاری برای آخرت است “

آن کسی که شاکر باشد و ازبخل دوری ورزد ومال خویش را فضل و نعمت پروردگارش بشناسد واز آن نعمت ، دیگران را نیز سود بخشد ،  لفظا  و عملا شکرگزارخالق است ولذا هم  در دنیا احساس آرامش می نماید  وهم درآخرت آسوده خاطرخواهد بود  .

پس بیائید بیائید که دلدار همین جاست …